“Finduk”tan fındığa giden yolda kaç kişi öldü o minibüslerde?
Kaç mevsimlik acemi kahkahayı tıktınız boğazlara?
Merhem de olmadınız kimsenin 19 yaşına!
Esra, güzel kızım,
Esra benim öğrencim.
Akıllı kızım.
Esra yazın fındık işçisi
Kışın kendine gelir bir arkadaşının çantasından çıkan kremle
Çatlamış elleri
Esra, daha 19,
Kahkahası acemi henüz
Başına yemeni bağlamış, diline ironi dolanmış
Yanında kuzeni
İşçileri taşıyan kendinden yaşlı minibüsün içinden
Esra got:
“Bu tatili hak ettik. Finduk finduk finduk”
Esra her tatilde “finduk” neredeyse orda
Orda bir bahçe var memleketten epey uzakta
Esra, akıllı kızım,
Gamzeleri var
İnsan aşk biriktirsin istiyor o çukurlarına
O para biriktiriyor yaz sonuna
Bir de çavuşa öfke...
Kirli yan yatmış bir bardak fotoğrafı,
Esra got:
“Kutsal Bardak...bu yoksa 25 kişi yok”
“O ne Esra?”
Esra got:
“Hocam 25 kişiyiz ve bu bardakla su içiyoruz
Gün boyunca hiç yıkanmıyor
Hocam sıraya göre su veriyorlar
En son sıradayım
En son ben içiyorum demir tadı geliyor.”
Esra, anlamıyor olanları, kızgın,
Kardeşiyle gülerek bahçeden çektiği bir fotoğraf koyuyor
Esra, güzel gülen kızım
Got: “Fındıklarınız batsın!”
Nasıl desin artık “finduk”
“Finduk”tan fındığa giden yolda kaç kişi öldü o minibüslerde?
Kaç mevsimlik acemi kahkahayı tıktınız boğazlara?
Merhem de olmadınız kimsenin 19 yaşına!
Dedi zalim: “Siz burayı memleketiniz mi sandınız?”
Dedi Esragiller: Finduk, sandık, sandık sandık findukları biz topladık
Sandık ki burası da bizim memleketimiz
Sandık ki bizde kışsa üşür bir yanı buraların
Finduklarınız da zulmünüz de batsın…
Ax hahîîîîîî...
Duygu Çelik