Şarkılarımın yüzleri var benim.
Dinlediğim tüm şarkıların…
Birinde arzu ile bakan gözler, diğerinde biraz meraklı bal rengi gözler ile dinginmiş gibi davranan çocuksu dudaklar var.
Tek nefesi bekleyen burun delikleri var birinde mesela.
Bir başkasında akşama hazırlanan bir kadının yüzü.
Gözler pırıl pırıl, dudaklar kulaklarda.
Sadece güzel kokulara açık, burun delikleri.
Ah bu Yunanca Şarkı, başından sonuna elaya çalan yaşlı gözler var, neredeyse hep nemli.
Bu Yunanca şarkı, yumuşak, ılık.
Gece onunla başlar.
Kelimeler dudaklardan çıkmak ister; beyaz, gri sakallara saklı dudaklardan fırlayıp kurtulmak ister.
Hevesle aralanırlar, inatla kapanırlar.
Özgürlüğe hasret kelimeler, hapsolurlar yine.
Muhafazakar sahipleri, biraz da yorgun.
Hiç sevmediğim bu şarkının bile siması var.
Sevilmeyişine şaşkın, kocaman açılmış gözlerle bakar bana.
Şaşkınlıkla aralanmış dudaklara eşlik eden elleri de görürüm her seferinde.
Aynı şarkıda bir de eskiyi özleyen bir yüz var, hiç yaşlanmamış gibi.
Sütun gibi burun var o yüzde, derin derin nefeslenen.
Farkedilmeyecek sanır ama kaçak gözlerle bakar.
Kimbilir neler hatırlar, neleri özler.
Başka gözlerde, başka bir şarkıda özlenen olmayı bekler, yine de pırıl pırıl…
Bu ara dinlediğim tüm şarkılarımın yüzü var benim…
Banu Aksoylu