ŞARKILARA MEKTUPLAR

Seni görüyorum desem, hisseder misin gönlümdekini? Burkanın karanlığında Kaybolmuş umutların, Yıkılmış hayallerinle, Tükenmiş korkularını...

İyisi mi diyorum kendime, sen bugünden sonra otur o kozalakta saklı çocukluk yasını tutmanın yolunu bul. Otur eski evinize ve söğüt...

Bırakalım mı birbirimizi? Ama önce gözyaşımı sil. Ellerin sıcak, kokun içinde yaşamımın. Bırak aldanalım ayrılınca mutlu olacağımıza,...

Şefkatle bakıyorum önceki hallerime; Umutları, suskunluğunda kaybolmuş, Sabrının edilgenliğiyle pusulasız, Mesafesiz adımlarla yol almaya...

Tek başına ama Yalnız değil. Sahne sonsuz, replikler sınırsız, roller geçici. Armağanlar adressiz, fark edebilenin nasiplendiği, kabul...

Hamdi’den bahsetmek istiyorum ama bu mektubu Hamdi belki çocukları için saklar, o yüzden kimsenin adına göndermiyorum, öylece orta yere...

Pencereleri güneşe açık, aydınlık, havadar girip çıkılan odalar kadar, kepenkleri kapalı, içeri güneş girmeyen, toz tutmuş odaları olan...