ŞARKILARA MEKTUPLAR

Benim hikayemde umut yastan doğar. Yeryüzünün yası insanların gözyaşlarıyla akar. Her bir insan aynı zamanda ortak insanlığın hüznüyle...

Yeşilin tüm tonlarısın. Göz alamadığınca yeşil, mis gibi kokan leylaklara da bulutlarla buluşmaya can atan zambaklara da hazırsın....

Bize de yer açarsan eğer, dünyaya akıp toprağa karışacağımıza ve toprak ananın rahminde dönüşüp yeniden doğarak gökyüzünden başına...

Yasını tutabilirsin dansla Acını akıtabilirsin sanatla Hüznün bir rengi olsaydı eğer Mavi çalardı kapımı hunharca. Buyur ederim öfkeyi...

Sevgili Günlük; 3 Ekim 2020 Sabah. Narlıköy. Sonbaharı düşünüyorum bazen. Bir kabulleniş olduğunu. Ve her şeye rağmen şükran. Narlar...

Seni görüyorum desem, hisseder misin gönlümdekini? Bulunduğun karanlıkta Kaybolmuş umutların, Yıkılmış hayallerinle, Tükenmiş korkularını...

Şefkatle bakıyorum önceki hallerime; Umutları, suskunluğunda kaybolmuş, Sabrının edilgenliğiyle pusulasız, Mesafesiz adımlarla yol almaya...

Söyleyeceklerim sana gelsin istiyorum. Burada duyduklarım geçip giderse ve bir gün kaybolursa diye çok üzülüyorum. Belki senin sayende bu...

Hamdi’den bahsetmek istiyorum ama bu mektubu Hamdi belki çocukları için saklar, o yüzden kimsenin adına göndermiyorum, öylece orta yere...

Pencereleri güneşe açık, aydınlık, havadar girip çıkılan odalar kadar, kepenkleri kapalı, içeri güneş girmeyen, toz tutmuş odaları olan...